کتاب ثروتمندترین مرد بابل

توضیحات

بخشی از کتاب

پشت سرش در آن شهر بزرگ، می‌توانست صدای ارابه‌های پرسروصدای ثروتمندان را بشنود که تاجران را حمل می‌کرد و سکوت شهر را می‌شکستند و هم‌زمان گدایان پابرهنه را ببیند. حتی ثروتمندان هم مجبور بودند راه را برای بردگان حمل‌کننده آب باز کنند چراکه آن بردگان بودند که به دستور پادشاه ظرف‌های بزرگ ساخته‌شده از پوست بز را برای آبیاری باغ‌های او حمل می‌کردند.

بنسیر، چنان غرق در افکار و مشکل خود بود که هیاهو و سروصدای شهر را نمی‌شنید. ناگهان صدای غیرمنتظره سیم‌های چنگی آشنا او را از فکر و خیال درآورد. او برگشت و به کُبی۶، چهره آشنا، خندان، حساس و دوست صمیمی آهنگسازش نگاه کرد. کبی با احترام و تعظیم ویژه، شروع به سخن کرد: «خدایان سخاوتمندانه به تو رحمت عطا فرمایند دوست خوب من!»

-«با وجود این به نظر می‌رسید آنان آن‌قدر در مقابل تو سخاوتمند بوده‌اند که نیاز نیست زحمتی بکشی. من برای بخت و اقبال تو خوشحالم و حتی با تو در این شادی شریکم. خداوند را شکر کن که جیبت به خاطر کار خوبی که در کارگاه داری پر است. پس به من دو سکه۷ ناقابل برای ضیافت امشب قرض بده. نگران نباش حتماً به تو پس خواهم داد.»

بنسیر با ناراحتی پاسخ داد: «من اگر دو سکه داشتم، آن را به هیچ‌کسی قرض نمی‌دادم حتی به تو صمیمی‌ ترین دوستم چراکه آن همه سرمایه و اقبال من بود و هیچ فردی همه بخت و اقبال خود را حتی به نزدیک‌ترین دوستش قرض نمی‌دهد.»

کبی با شگفتی بسیار فریاد زد: «چی؟! تو حتی یک سکه هم در جیبت نداری؟ آن‌وقت با چنین آسودگی کنار دیوار نشسته‌ای؟ چرا آن ارابه را کامل نمی‌سازی؟ پس چطور می‌خواهی برای مهمانی امشب آماده شوی؟ چه اتفاقی برای تو افتاده؟ پس آن نیروی تمام‌ نشدنی‌ات چه شده؟ چیزی تو را پریشان و اذیت کرده است؟ آیا خدایان بر تو عذابی وارد کرده‌اند؟»

اطلاعات اضافی