بحران کووید بسیاری از استراتژی‌های کسب‌وکار را متوقف کرد و بسیاری از رهبران هنوز در تلاشند تا بفهمند چه زمانی و چگونه فرآیند برنامه‌ریزی استراتژیک را به مسیر خود بازگردانند. بر اساس تحقیقات جدید گارتنر، آن زمان «اکنون» است و زمانی برای تلف کردن وجود ندارد.

سازمان‌ها باید خود را برای نشان دادن واکنش فعال نسبت به اختلالات آتی و پیش‌بینی تغییر و تحولات آماده کنند. رهبران اجرایی باید استفاده از عوامل فنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی/فرهنگی، اخلاقی، حقوقی و زیست‌محیطی را ارزیابی کنند. عواملی که معمولاً برای شناسایی شتاب‌دهنده‌ها و بازدارنده‌های مرتبط به کار می‌روند.

برای موفقیت در آینده‌ای درهم گسیخته، سازمان‌ها باید دائماً اختلالات موجود را با دقت بررسی کرده و واکنش نشان دهند به اختلالاتی که بر حفاظت از جایگاهشان در بازارهای رقابتی تأثیر می‌گذارند یا آن‌ها را در معرض تهدید قرار می‌دهند. چنین اختلالاتی معمولاً می‌توانند منجر به خنثی‌سازی تحولات دیجیتالی گردند که شرکت‌ها برای دستیابی به آن‌ها سخت تلاش کرده‌اند. ازاین‌رو، رهبران اجرایی باید انواع روندها را، فراتر از فناوری و تأثیر آن‌ها بر برنامه‌ریزی استراتژیک، مورد ارزیابی قرار دهند.

مطالعه بیشتر: اهمیت آگاهی از نحوه کنترل و ارزیابی برنامه‌ریزی استراتژیک

روندها و اختلالات کلیدی را می‌توان به هفت دسته اصلی تقسیم کرد، بنابراین مدیران می‌توانند اقدام به ایجاد مفروضاتی در برنامه‌ریزی کنند که بیشترین ارتباط را با برنامه‌های استراتژیک آن‌ها دارند.

روند‌های اصلی جهت  ارزیابی عبارتند از:

تکنولوژیکی: تکامل، تأثیر و اختلال در تغییرات تکنولوژیکی.

• تجربه انسانی افزوده‌شده
• عملیات در هر نقطه
• محاسبات مربوط به افزایش حریم خصوصی

سیاسی: نگرش‌ها، اصول حقوقی و قوانینی که محیط سیاسی را تغییر می‌دهد.

• ناسیونالیسم تکنولوژیکی (Techno-nationalism)
• اقتصاد فضایی بین‌المللی
• اطلاعات نادرست

اقتصادی: عوامل موجود در محیط‌های اقتصادی محلی و جهانی که بر کسب‌وکارها و دولت‌ها تأثیر می‌گذارند.

• رشد نامشخص
• انتشار اقتصاد جهانی
• ساختارهای قدرت
• جهش اقتصاد دیجیتال

اجتماعی/فرهنگی: نگرش‌ها، رفتارها و سبک زندگی افراد و گروه‌های اجتماعی.

• تغییرات جمعیتی
• تعریف مجدد کار
• سازمان‌های مردم‌نهاد

اخلاقی: انتظارات اخلاقی، رفتارها، وظایف و تعصبات افراد و شرکت‌ها نسبت به یکدیگر و جامعه.

• سازمان‌های هدف‌محور
• انتقال گسترده اعتماد نهادی
• حریم خصوصی موقعیتی در جامعه دیجیتال

حقوقی: تغییر در قوانین، سیاست‌ها و مقررات دولتی برای تشویق یا مجازات رفتارهای خاص.

• محلی‌سازی نظارتی و جهان چندقطبی
• حاکمیت هوش مصنوعی، قوانین و آینده بازارها
• تمرکز نظارتی بر تداوم‌پذیری سازمان‌ها

زیست‌محیطی: تغییرات فنی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اخلاقی و قانونی که حامی حفاظت از محیط‌زیست و پایداری هستند.

• تداوم‌پذیری دیجیتالی فعال
• جهش کربن
• نقاط عطف در تداوم‌پذیری

سازمان‌ها باید از روندهای جدید تأثیرگذار بر کسب‌وکار در سطوح محلی، منطقه‌ای و جهانی و نیز فرصت‌های نوآوری مرتبط با آن‌ها آگاه باشند. نتایج یک نظرسنجی از ۱۵۴ رهبر کسب‌وکار و فناوری اطلاعات در فوریه سال جاری نشان داد که تنها ۳۸ درصد از سازمان‌هایی که اقدام به شناسایی روند‌های جدید می‌کنند، از یک فرآیند تعریف‌شده یا رسمی برخوردار بودند. اکثر آن‌ها از یک رویکرد موقت استفاده می‌کردند.

بهره‌گیری از یک رویکرد تعمدی تضمین می‌کند جایی که شاید روندهای نوظهور رایج‌تر باشند، رهبران و مدیران اجرایی روندها و اختلالات خارج از حوزه‌های اصلی مسئولیت‌هایشان را مدنظر داشته باشند. مدیرانی که تمایلی به شناسایی روندهای جدید و فرصت‌های مربوط به آن‌ها ندارند احتمالاً داده‌های ضروری مرتبط با مفروضات و برنامه‌ریزی استراتژیک خود را از دست خواهند داد. به‌این‌ترتیب، در پیش گرفتن چنین رویه‌ای می‌تواند سازمان آن‌ها را در مواجهه با نقاط کور و خطر قرار ‌دهد و توانایی آن‌ها را برای سرمایه‌گذاری در این فرصت‌ها محدود کند.

منبع: Agility